„Świat jest Lustrem, tego, co w nas…”
NNO #NIENIEODPOWIEDZIALNI, to pierwsza konferencja jaka wywołała we mnie łzy wzruszenia, bowiem wysłuchałam słów z serca wypowiadanych przez znane/ych na polskim rynku pracy liderki oraz liderów. Było to dodatkowo naturalne oraz tym samym piękne, bo prawdziwe.
Poniżej hasła/przekazy, jakie zapamiętałam z tego wyjątkowego wydarzenia, wzbogacone o moje własne opinie/pytania.
- Po czasie pandemii, w trakcie wojny rosyjsko-ukraińskiej i zróżnicowania polskiego rynku o napływ osób z Ukrainy, czas na odbudowę spalonej wierzy, we wzajemnym wsparciu, także osób z Ukrainy. Dobro w biznesie wymaga spójności oraz zintegrowania.
Ja: W pełni się zgadzam, integralność, na którą składają się zasady: pomocniczość, solidarność, godność ludzka, Dobro wspólne jest cechą DOBREGO człowieka, w tym także DOBREGO BIZNESU. Pomogliśmy sąsiadowi w potrzebie. Ja sama pomogłam i w dalszym ciągu pomagam osobom z Ukrainy. Jest to z naszej strony prawdziwe i/bo Piękne. Jednak, czy jesteśmy podobnie, w pełni otwarci na pomoc bratu, siostrze – rodakom? Czy nasz biznes prowadzimy z zachowaniem zasad integralności?
- Czy zastanawiamy się nad tym, czy wiemy o czym mówimy? Dobre słowo dla drugiego człowieka jest ważne. Także w relacji pracodawca – pracownik.
Ja: Odpowiedzialność za swoje słowa powinny brać także/przede wszystkim osoby na naj/wyższych stanowiskach.
- Wiek XXI motywuje do odpowiedzialności za pewne działania. Odpowiedzialność wynika z dojrzałości, odwagi, śmiałości do ryzyka.
- Niezwykle istotna jest pomoc wzajemna. Jednak najbardziej liczy się bezpośredni kontakt z tymi osobami, którymi pomagamy. W ten sposób tworzymy więzi, szczególnie, kiedy nie są one pojedynczą sytuacją. Oddajemy 1,5 % to często niezwykle pomocne, a czy odczuwamy wówczas mocną więź z osobą, której pomagamy?
Ja: Integralność: pomocniczość.
- Nie okazujmy obojętności, a uczciwość w pomocy, w codziennym życiu. Bierzmy przykład z górników, którzy strajkowali za pielęgniarki, bowiem one nie miały możliwości opuszczenia pracy pomagając swoją pracą innym. Sytuacja ta jest pięknym przykładem Dobra, Prawdy, Miłości, Odpowiedzialności. A czy mamy takich przykładów więcej?
Ja: PRZEDSIĘBIORCO, czy pomagasz = zatrudniasz osoby z niepełnosprawnością? Jak wygląda w Twojej firmie podejście do kobiet w ciąży, pracowników w trudnej sytuacji? Czy wykazujesz się zrozumieniem?
- Biznes tworzy Dobro, jednak dla kogo to Dobro? To Dobro dla pracodawców, pracowników jak i klientów. To Dobro dla wszystkich, którym działalność danego przedsiębiorstwa pomaga – różnorako.
Ja: Biznes to Kapitał Społeczny w Kapitale Intelektualnym miasta, regionu, kraju. W Kapitale mieści się Dobro. Kapitał wzrasta przez szerzenie Dobra. Jakie Dobro oraz dla kogo tworzy Twoja firma?
- Od zawsze wygrywał w życiu najsilniejszy, a co z najsłabszym? Dywidendy otrzymuje najsilniejszy gracz, czy zasadna jest zatem pomoc słabszemu? Dla ludzi, dla samego DOBREGO wizerunku?
Ja: PRZEDSIĘBIORCO, a co z osobami z niepełnosprawnością (OzN)? Czy uważasz, że lepiej oddać na PFRON gigantyczną kwotę – bo szybciej, bo łatwiej – aniżeli zatrudnić więcej osób z niepełnosprawnością? Nie chcesz pomóc? Czytałeś poniższe? Jak się ustosunkujesz do tej treści?
https://glosmordoru.pl/artykul/ozn-szuka-pracy/
- Czy chcemy żyć w PRAWDZIE? Czy chcemy żyć w standardach PRAWDY? Czy chcemy żyć w kulturze z feedback? Czy każdy chce feedback’u? Z feedback łączy się kultura zaufania, zaufania społecznego. Z kulturą zaufania na polskim rynku pracy raczej występuje nisza. Obecnie częściej zauważa się busowanie pomiędzy feedback, a ciszą.
Ja: Nawet negatywny feedback (w Polsce, szczególnie w jednostkach SP rzadkość), daje efektywne zarządzanie zmianą oraz zarządzanie czasem kapitału ludzkiego, na który składają się ludzie wiedzący kim są i chcący, coś po sobie zostawić. Nie dajesz feedback – boisz się. Proste. Strach nie daje w życiu nic, a zrozumienie oraz miłość do drugiego człowieka daje wiele.
Ja: Występują w Polsce różnice kulturowe, jednak nie pozwólmy na to, aby obcokrajowcy opuszczali polski rynek pracy przez nasze zacofanie i różnice kulturowe wyróżniające się brakiem feedback na rozwój, w tym brakiem zrozumienie różnorodności.
- W Polsce w porównaniu z innymi krajami UE występuje nieco gorsza żywność – przykładowo duża jest ilość niezdrowej fruktozy w wybranych produktach – tego typu regulacje zależą od polityki, prawa, itp. Kto jest za to Odpowiedzialny? Dlaczego Polacy nie znamy tej Prawdy?
- Czy znacie Prawdę, iż w prawie pracy w Polsce, Grecji i Francji odnaleźć można takie różnice, iż w Grecji, Francji chroni się mocniej pracownika aniżeli pracy w Polsce? Dlaczego większe Dobro i Prawda przysługują Grekom, Francuzom? Kto ponosi za to Odpowiedzialność?
Podobnie ze zrównoważonym rozwojem, a jak on wygląda w Polsce?
- Kto z nas przedsiębiorców i pracodawców pyta siebie: „Co mam w sercu? Czy mamy i chcemy mieć autentyczność?
Ja: Pytałam wcześniej na Lin – czy znamy prawa naturalne? Znamy? Czy transparentne mogą być także jednostki SP? (Właściwe pytanie, we właściwym czasie 🙂 )
- Bardzo często pojawia się stwierdzenie, iż etyka musi się opłacać. Działanie egzocentryczne – dla własnych korzyści.
Ja: Czy wówczas daje to nam wystarczającą radość i zachwyt? Czy jest to ekonomiczne? Etyka jest synergiczna z autentycznością. Chcemy być autentyczni tylko, kiedy będzie się nam to opłacać? Co wówczas mamy w sercu?
- W zachowaniu etycznym liczy się kontakt bezpośredni, spojrzenie prosto w oczy. Praca zdalna nie daje tego.
Ja: Choć niestety w obecnym czasie nie z każdego oczu płynie Prawda – wielu psychopatów wśród nas. A oni nie czują, patrzą prosto w oczy nieszczerze, szukając Dobra wyłącznie dla siebie. Bądźmy ostrożni. A czy zastanawialiście się co odpowiada za osobowość psychopaty?
- W obecnym czasie każdy z nas powinien wiedzieć: Kim jesteśmy? Po co jesteśmy? Co ważne podczas stawiania sobie tego pytania, nie wstydzić się za to co zrobiłam/em. Ważne jest chcieć coś po sobie zostawić.
Starajmy się wyeliminować bunt i gniew. One nie służą niczemu dobremu.
Ja: Uwaga reklama – w Dobrej Intencji: We wstępie notesu dla dzieci LEMKA w Żywiole Oszczędzania, znajduje się prośba, aby dzieci opisały/narysowały KIM JESTEŚ? LEMKA wskazuje na różnorodność, na to jak traktować ludzi, a także pomaga dać odpowiedź: kim dziecko jest oraz kim chcemy być?
- To co dobrze jest dziś wspierać to: ochrona środowiska, powietrze – czyli zmiany klimatyczne, zmiany rolnicze, kulturę, edukację.
- Ludzie muszą mieć coś do przetwarzania.
Ja: Autorski notes dla dzieci LEMKA, to przetwarzanie wszystkich tych pojęć w ramach konkursu.
https://calisia.pl/przylacz-sie-do-projektu-pt-kreatywnosc-naszych-dzieci,60960
- Życie jest życiem, w którym w kreowaniu szczęścia liczy się czas. Już czas do prowadzenia odpowiedzialnego biznesu, kraju w Dobrze, Prawdzie i Pięknie codzienności. Czas to także nasze dzieci oraz ich rozwój (ponownie LEMKA 😊 )
Ja: Czego zabrakło na konferencji? Zabrakło w mojej perspektywie tematu Dobra – pięknej pomocy dla osób z niepełnosprawnością. Niestety nie zmieściłam się w czasie i nie udało mi się zapytać o ten temat w jednym z paneli.
- Pomagamy osobom z Ukrainy, to piękne. Jednak, dlaczego nie jesteśmy chętni na pomoc braciom z podwórka? Jaka jest liczba bezrobocia OzN? Jakie są koszty PFRON? Zbyt duże! Działamy w tym temacie nieekonomicznie, nieefektywnie, nieetycznie.
Czy jesteśmy tak leniwi, że nie chce nam się poświęcać więcej czasu i energii na zmiany w przestrzeni, zmiany w organizacji i zdobywać informacje o zasadach zatrudnienia OzN? HR nie ma czasu? Bo kultura organizacji nie zakłada różnorodności zatrudnienia? Czy jesteśmy bez empatii? Pomagamy Ukrainie, więc raczej jesteśmy czuli na krzywdę drugiego człowieka.
Czy nie potrafimy wyobrazić sobie tego, iż zatrudniając OzN wpływamy na różnorodność w naszej organizacji, szerzymy Dobro i Piękno zróżnicowanie komunikacji, a tym samym kształtuje piękną, bo empatyczną kulturę organizacji? Czy tylko ja mam tak piękną wyobraźnię?
Uczestnicząc w konferencji #nienieodpowiedzialni odczułam ogromną radość. Cieszę się, że na polskim rynku pracy działa coraz więcej firm z HR – Human resources – zasobami ludzkimi, dostrzegającym wartość w drugim człowieku. Cieszę się, że zarządzający wraz z HR zauważają i słyszą o potrzebach pracownika. Potrzebach nie tylko biurowych (wygodne krzesło, odpowiedni rozmiar dysku, właściwą ilość długopisów, itp.), a potrafią zauważyć coś więcej, a mianowicie potrzeby mentalne i duchowe pracownika. Pracodawca – pracownik rozmawiają, słyszą się i rozumieją się wzajemnie także – nareszcie na poziomie serca. To jest piękne. Otwórzmy się także na pomoc drugiemu człowiekowi.